Λατινικές επιγραφές του 1ου αι. μ.Χ. μαρτυρούν την παρουσία τριών γενεών της οικογένειας των Μεστρίων στη ρωμαϊκή αποικία του Δίου. Ανάμεσα στα πρόσωπα που αναφέρονται στις επιγραφές αυτές περιλαμβάνονται δύο γυναίκες: η Πομπωνία Ακουιλίνα και η κόρη της Μεστρία Ακουιλίνα.
Η Πομπωνία Ακουιλίνα είχε τιμηθεί με την ανίδρυση μνημείου, μάλλον αγάλματος, σε δημόσιο χώρο μετά από ψήφισμα της τοπικής βουλής (curia). Ο λόγος της απόδοσης τιμής στην Πομπωνία Ακουιλίνα δεν είναι γνωστός. Είναι πιθανόν να οφείλεται σε ευγνωμοσύνη για την ευεργεσία της προς τους αποίκους. Στα ρωμαϊκά χρόνια ωστόσο, η απονομή δημόσιας τιμής σε μία γυναίκα συνδεόταν με την ισχύ και το κύρος της οικογένειάς της και είχε αντανάκλαση στους άνδρες συγγενείς της.
Καθώς οι γυναίκες δεν είχαν επίσημο ρόλο στη δημόσια ζωή, η κοινωνική θέση της Πομπωνίας Ακουιλίνας προσδιοριζόταν από τους άνδρες της ζωής της. Οι επιγραφικές μαρτυρίες αποκαλύπτουν την εξέχουσα θέση της οικογένειάς της στην αριστοκρατία της αποικίας. Μία χαμένη επιγραφή την αναφέρει ως κόρη του Γαΐου Πομπωνίου Ακουίλα, ενός διακεκριμένου εκατόνταρχου της 4ης Σκυθικής λεγεώνας, ο οποίος μετά την αποστρατεία του εγκαταστάθηκε στο Δίον. Σύζυγος της Πομπωνίας Ακουιλίνας ήταν ο Γάιος Μέστριος Πρίσκος με τον οποίο απόκτησαν τέσσερα παιδιά, τα οποία μεγαλώνοντας ανέλαβαν ανώτατα αξιώματα της αποικίας και κατασκεύασαν αξιόλογα δημόσια κτήρια, μεταξύ των οποίων και ένα πραιτώριο για τη φιλοξενία διερχόμενων κρατικών αξιωματούχων. Δύο οικοδομικές επιγραφές αναφέρουν την κόρη της Μεστρία Ακουιλίνα ως ευεργέτιδα της αποικίας μαζί με τους τρεις αδελφούς της.
Όπως και η μητέρα της, η Μεστρία Ακουιλίνα μνημονεύεται στη δημόσια σφαίρα. Κατά τη συνήθεια της τοπικής αριστοκρατίας, συνέβαλε στο κύρος της οικογένειας των Μεστρίων με την ανάληψη θρησκευτικού αξιώματος ως ιέρεια της Αθηνάς (Minerva). H σπουδαιότητα του συγκεκριμένου αξιώματος εξηγείται από τον σημαντικό ρόλο της λατρείας της Αθηνάς ως θεάς προστάτιδας της πόλης του Δίου κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους.
Βιβλιογραφία
Heuzey L., Mission archéologique de Macédoine, Paris 1876, 269 -270 (nos. 110, 111).
Οικονόμος Γ., Επιγραφαί της Μακεδονίας, Αθήναι 1915, 34 (αρ. 55).
Plassart A., «Inscriptions de Piérie, d’Emathie et de Bottiée», BCH 47 (1923), 165.
Παντερμαλής Δ., «Δίον 2000», ΑΕΜΘ 14 (2000), 377-381.
